به گزارش شمال نیوز انتخاب بيش از چهل روز از روزي که محمود احمدي نژاد در حکمي با ذکر عناويني خاص، اسفنديار رحيم مشايي را به سمت مشاور خود و رييس دبيرخانه جنبش عدم تعهد منصوب کرد، مي‌گذرد اما در اين ايام هيچ خبري از اينکه رحيم مشايي در موقعيت جديدش چه کرده يا مي‌کند، منتشر نشده است. اگر چه مدت‌ها است که سعي مي‌شود خبر چنداني درباره فعاليت‌هاي مشايي به رسانه‌ها راه پيدا نکند اما نمي‌توان باور داشت که وي هيچ فعاليتي ندارد و گوشه‌اي نشسته و منتظر پايان دوره دولت است!
به گزارش پايگاه خبري فريادگر؛ انتصاب مشايي به سمت رئيس دبيرخانه جنبش عدم تعهد، باز گذاشتن دست وي براي سفرهاي خارجي است، کاري که مشايي به آن علاقه‌مندي خاصي دارد و هنوز ابهاماتي که درباره سفرهاي خارجي قبلي وي پيش آمده بود، برطرف نشده است. با اين سابقه، اين روزها اين دغدغه پيش آمده که رحيم مشايي در آستانه انتخابات رياست جمهوري سفرهاي خارجي اش را شدت بخشد و طي ماه‌هاي پيش رو، با چنين سفرها و مذاکراتي سعي در پيشبرد خواسته‌هاي طيف خويش در بعد بين‌المللي و براي تاثير‌گذاري بر انتخابات، نمايد.
براي درک بهتر اين دغدغه بد نيست يکبار ديگر به اتفاقات و اظهار نظرهايي که درباره سفرهاي خارجي پرشمار رحيم مشايي در سال‌هاي حد فاصل 1385 تا 1390 بيندازيم: رسانه‌اي شدن اين خبرها از سخنان آيت‌الله مصباح يزدي در ارديبهشت 1390 در گفت‌و‌گو با يک هفته‌نامه آغاز شد . وي در آن گفت و گو درباره جريان انحرافي موجود در دولت و مشايي سخنان مختلفي گفت که بخشي از آن چنين بود: « باب ديگر ارتباط با برخي از مقامات خارجي است که براي مقامات رسمي کشور هم به‌آساني فراهم نمي‌شود. البته بنده در هيچ‌يک از جلسات آنها حضور نداشته‌ام، ولي قرائن زيادي وجود دارند که ايشان سفرهاي متعددي به کشورهاي خارجي، اعم از شرق و غرب داشته و با بالاترين شخصيت‌هاي آن کشورها ملاقات کرده و اخبارش هم در هيچ جا منعکس نشده است....بعضي از شخصيت‌هايي که مسئولين سطح بالاي کشور هم هستند، مي‌گفتند ملاقات با آن افراد براي ما ميسر نيست، ولي او به‌راحتي از تهران پرواز مي‌کند و به لندن مي‌رود و با فلان شخص ملاقات مي‌کند. يا فرض کنيد، از نخست‌وزير هندوستان، وقت مي‌گيرد و به ملاقات او مي‌رود....کار به جائي مي‌رسد که رئيس‌جمهور، وزير امور خارجه را کنار مي‌گذارد و رسماً مي‌گويد که سياست امور خارجه مرا بايد ايشان اداره کند و ايشان نماينده مخصوص من است.
چنين چيزي در دنيا سابقه ندارد، آن هم در دولت ولايتمدار و تابع ولي‌فقيه و با تأکيد مقام معظم رهبري که در امور خارجي، موازي کاري نکنيد، ولي مي‌‌بينيم که امثال اين مسائل همچنان ادامه دارد.»
پس از آن، سوال چهار نفر از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي از وزير امورخارجه درباره نقش رحيم مشايي در سياست خارجي در 24 خرداد 1390 اتفاق افتاد تا شايد به اين صورت نمايندگان مجلس کمي در اين باره مطلع باشند! در شرح اين سوال آمده بود: بنا بر گزارش‌هاي موثق، آقاي مشايي در سمت معاون رئيس‌جمهور در ميراث فرهنگي و نيز در سمت رئيس دفتر رئيس‌جمهور محترم، ده‌ها سفر خارجي داشته است و بيش از آن با ملاقات مقامات خارجي عمدتا در خارج از کشور داشته است. تعداد اين سفرها و ملاقات‌ها و موضوع هر يک چه بود؟ آيا ملاقات با خارجيان با حضور نماينده رسمي وزارت خارجه صورت گرفته است؟ اگر جواب براي همه موارد مثبت نيست، وزارتخانه چگونه از سير امور مربوط در جهت مصالح و سياست‌هاي تاييد شده مطمئن مي‌شده است؟
اگر چه بعد از اين سوال، در سايت‌هاي خبري، تصاويري از سفرهاي مشايي به قطر، امارات متحده عربي، بلاروس، تركيه، ايتاليا و بريتانيا منتشر شد . در خبر ضميمه اين عکسها عنوان شده بود که رحيم مشايي، سفرهاي متعددي به خارج از كشور داشته كه تنها اخبار برخي از آنها جسته و گريخته منتشر شده و تنها اسناد و تصاوير اندكي از اين سفرها موجود است. همين سفرهايي كه مشايي شخصاً مشاهده مي‌شود و خبري از رئيس قوه مجريه نيست، از خاورميانه تا قلب اروپا را دربرگرفته و البته همه آنها هم تحت عنوان شوراي عالي ايرانيان انجام شده است. از نكات جالب آنكه وي نه در سطح رئيس دفتر رئيس‌جمهور و نه در سطح معاون رئيس‌جمهور مورد توجه قرار مي‌گيرد، چرا كه طبق پروتكل‌هاي ديپلماتيك، روساي جمهور معمولا با رئيس‌جمهور ديدار مي‌كنند اما در اين تصاوير آنچه مشخص است، ديدار رئيس‌جمهور بلاروس يا امير قطر با اسفنديار رحيم مشايي است كه نشان مي‌دهد برخي كشورهاي دوست هم دريافته اند نقش مشايي در تصميمات و اتفاقات تا چه حد مهم شده و فعلاً بايد او را دريابند.
هفت ماه پس از اين سوال، دقيقا يک‌سال پيش در اين روزها، 16 دي ماه 1390 احمد توکلي در حسينيه نصرت مشهد توضيحات عجيبي در اين باره داد . وي در آن روز اظهار داشت: در مدت 5سال آقاي مشايي 96 سفر خارجي داشته‌اند و اکنون در اين سوال اين مطالب مطرح است که آقاي مشايي کجا رفت، چرا به اين سفرها رفت و اينکه چه ضرورتي براي اين تعداد سفر خارجي براي رئيس سازمان ميراث فرهنگي کشور وجود داشته است. توکلي در ادامه به ديدار مشايي با سفير اسبق آمريکا در اسرائيل در يکي از سفرهاي خارجي مشايي اشاره کرد و گفت: رئيس سازمان ميراث فرهنگي کشور چه کاري با سفير اسبق آمريکا در اسرائيل داشته است.وي در ادامه به ضرورت حضور نماينده وزارت امور خارجه در ديدارها براي ارائه صورتجلسه اشاره کرد و گفت: مطابق قانون بايد در ديدارهاي خارجي نماينده وزارت امور خارجه براي ارائه صورتجلسه حضور داشته باشد. اما در سفرهاي آقاي مشايي اين سوال مطرح است که چرا نماينده وزارت خارجه در اين ديدارها حضور نداشته است و يا اينکه چرا اين ديدارها بدون حضور نماينده وزارت امور خارجه بايد شکل بگيرد.
پس از آن تکذيبيه دفتر رئيس‌جمهوري هم مانع از پيگيري اين ماجرا توسط رسانه‌ها نشد. خيلي‌ها از خود پرسيده و مي‌پرسند آيا مشايي به تنهايي و از جانب خود اين ديدارها را انجام مي‌داده يا آنکه از سوي احمدي‌نژاد داراي ماموريتي بوده است؟ اگر خودش به دنبال اين ديدارها بوده است در گفت و گو با مقامات آمريکايي چه مي‌تواند گفته باشد؟ اگر از سوي احمدي‌نژاد داراي ماموريت بوده است، چگونه است که کسي از اين ماموريت خبر ندارد؟ در 96 سفر خارجي اسفنديار رحيم مشايي که از قضا خيلي از آنها راهم همراه احمدي‌نژاد رفته است، چه گذشته است؟
حالا يک سال پس از سخنان توکلي، در حالي که رحيم مشايي سمت رئيس دبيرخانه جنبش عدم تعهد را بر دوش دارد، اين احتمال وجود دارد که تعداد سفرهاي خارجي مبهم بيش از 96 سفر شده باشد و تا انتخابات سال آينده، روز به روز هم بر تعداد آن افزوده شود .آيا مجلس مي‌تواند در اين خصوص تحقيق و تفحصي کند؟!/350
